In november 2020 ben ik voor het eerst moeder geworden van onze zoon Finn. De zwangerschap ging goed, ik voelde mij ook erg goed maar de bevalling was zwaar en ook het eerste jaar hebben wij als lastig ervaren. 

Het ouderschap zag er bij andere ouders zo makkelijk uit en wij hebben dit echt wel onderschat. 

We dachten bijvoorbeeld dat een baby vanzelf zou slapen maar het blijkt dat je een baby moet leren slapen. Wij wisten ook niet van wakkertijden af waardoor we niet altijd op het juiste moment onze zoon in bed legde. Dat resulteerde in oververmoeidheid, niet willen slapen en uiteindelijk kwam het zover dat onze zoon overdag nooit sliep of alleen in onze armen. Hij kon niet zelfstandig in slaap vallen, daardoor kregen wij veel onrust wat hij natuurlijk aanvoelde.

Tijdens de zwangerschap van onze dochter ging ik mij meer verdiepen in het slapen van baby's en kinderen. We wilden dit graag anders gaan aanpakken. 

De bevalling van onze dochter ging vlot en eigenlijk best gemakkelijk. We merkte dit gelijk ook aan haar, het was een hele rustige en ontspannen baby. Hierdoor voelden wij ons goed, we konden ‘bij-tanken’ aangezien zij het deed volgens het 'boekje'. Als moeder voelde ik mij goed en het herstellen ging vlot.

Tuurlijk zijn er lastige dagen geweest, dit zag ik ook bij vriendinnen die net bevallen waren en om hulp vroegen. 
Uiteindelijk ben ik in mijn zwangerschapsverlof de opleiding gaan volgen, dit heb ik in snel-tempo gedaan aangezien ik gemotiveerd was en het erg leuk vond.

De onderwerpen die in de opleiding naar voren kwamen heb ik direct toegepast in de praktijk bij mijn dochter en het resultaat mag er zijn. 

We hebben twee hele verschillende situaties, je kan het bijna wel het uiterste van elkaar noemen.